οι Ώρες
γλιστρούν οι Ώρες,
σέρνονται με τα γερασμένα τους στομάχια, πάνω σε θορυβώδη πατώματα, σε ιδρωμένα δέρματα, σε ρημαγμένα αποτσίγαρα.
Κυκλώνουν τις ανάσες μας, το αγχωμένο σου περπάτημα, το κουρασμένο μου σύμπαν.
Γίνονται η άμμος που γδύνει την κλεψύδρα κι όταν σταματήσει το μέτρημα, αποτραβιούνται νωχελικά, για να βρουν άλλα κουφάρια.
Περιοδεύουν στους ίσκιους και στις μεσοτοιχίες, στα άδεια μπαλκόνια και στα πνιγμένα αναφιλητά, στα γάργαρα τηλεφωνήματα και στις ανάπαυλες αμηχανίας.
τα δευτερόλεπτα που μετρούν στα μάτια σου, αυτή τη στιγμή που διαβάζεις, είναι οι ανίεροι λαθρεπιβάτες που σου κλέβουν αυτό το «λίγο ακόμα» που κάποτε θα ζητήσεις ως πίστωση για όσα δεν πρόλαβες.
τα δευτερόλεπτα που μετρούν στα δάκτυλα μου, αυτή τη στιγμή που σου γράφω, είναι οι μοιραίες ερωμένες που διάλεξα να γεννήσουν τα μπάσταρδα παιδιά της μοναξιάς μου.
Αλίκτυπο 
Δεν ξέρω αν ο χρόνος είναι εχθρός ή φίλος, ποτέ δεν το κατάλαβα και δεν ξέρω αν ποτέ θα το καταλάβω. Ξέρω μονάχα πως οι στιγμές που μας παραχωρεί είναι πολύτιμες. Γεμίζουν με συναισθήματα, με σκέψεις, με αναμνήσεις. Και δίνουν την δυνατότητα και σε τόσο όμορφα κείμενα να δημιουργηθούν.
Να είσαι καλά Περσέα!
Καλό απόγευμα.
ο χρόνος δεν έχει μορφή και υπόσταση
Τα δευτερόλεπτα, οι αιώνες, οι ώρες, είναι μια συνθήκη-μια συμφωνία που κάναμε μεταξύ μας.
Είναι η ψευδαίσθηση πως καταφέρνουμε να μετράμε τον χρόνο και να τον ορίζουμε. Μήτε εχθρός και μήτε φίλος.
Το μόνο που μας ορίζει είναι η φθορά…οι λεπτοδείκτες απλά είναι το αμπαλάζ, για να κοιμόμαστε πιό ήσυχοι τα βράδια.
Σε ευχαριστώ και πάλι Βασίλισσα.
άλλοτε ο χρόνος με κυνηγάει.. & άλλοτε τον κυνηγάω…
περιμένω τις μέρες του συμβιβασμού μαζί του, αλλά και τότε όταν θα μου έρθει, θα μου φαίνονται οι μέρες αυτές, σαν ξένες…
Πάρα πολύ όμορφο αυτό που έγραψες Antriana μου!
Σε ευχαριστώ πολύ
Το μόνο σίγουρο είναι οτι κυλά,και δεν σου επιστρέφεται όσο και να τον αποζητάς.Δυστυχώς προσωπικά μετάνιωσα για πολλά που χάνονται στο χρόνο,ξέρω δεν ακούγεται ωραίο,αλλά κάποια πράγματα φαντάζομαι πρέπει να τρέξω πολύ για να τα προλάβω,αν το καταφέρω θα έχω κερδίσει τη μάχη μου,αν όχι,θα έχει κερδίσει αυτός.Παρ’όλα αυτά οι κενές ώρες που νοσταλγώ πέρασαν,και κάθε προσπάθεια ή «νίκη» μου δεν θα τις φέρω πίσω.Ο χρόνος θα δείξει(να κι εδώ πάλι)
ελπίζω να μην σε μπέρδεψα,απλά με μελαγχόλησε λίγο η ανάρτηση σου.
Α!κάτι ακόμα.Λατρεύω τις μουσικές σου επιλογές,εξαιρετικές,και το ζηλεύω.Εννοείτε όλες καταγράφονται. 🙂
Σε ευχαριστώ πολύ Νικολέτα μου.
Έχω την εντύπωση πως ο αγώνας είναι σικέ εκ των πραγμάτων.
Δεν με μπέρδεψες. Ό,τι νιώθεις, λίγο πολύ, το νιώθουμε όλοι.
Χαίρομαι που σου αρέσει η μουσική επένδυση των αναρτήσεων μου.
Καλό σου βράδυ
[…] […]