πριν γυρίσω στην απώλεια

Θα στέκομαι πάντα, στο χοροπήδημα της νύχτας
να σε κοιτάζω κατάσαρκα
να καταμετρώ τις ρυτίδες, που καταπίνουν τους ίσκιους στο σώμα σου.

θα στέκομαι πάντα, στα σκουπίδια της επιθυμίας μου
να χαϊδεύω λαθραία, τα όρια των οστών σου
μέσα στις σιωπές που κυλάνε, από τα τσακισμένα σου σεντόνια.

Δεν τα κατάπιε όλα η σιωπή κι οι απάνεμες ερημιές,
τη νύχτα που θα φέξει η βροντή της σελήνης, θα βρεθούμε ξανά
και στις φλέβες σου, θα κυλήσει και πάλι η ανατιναγμένη λάβα.

Κι έπειτα, νικημένοι, θ’ αναπνέουμε τις ανάσες μας.
με υγρά μάτια, θα κοιτάζεις τα σπασμένα σκαλοπάτια του προσώπου μου
κι εγώ, θα αποκοιμίζω τις αισθήσεις μου στα γυμνά σου στήθη.

Άνοιξε τα μάτια σου και κοίταξε με, ξημερώνει
έστω με μια φευγαλέα, τυχαία ματιά.
Η ψυχή μου στέκεται ακόμα μέσα σου,
μονάχα τα μαύρα ρούχα σου δε με αντέχουν.

Μια τυχαία σου ματιά 
Πριν πέσω στην κόλαση ξανά.
Πριν γυρίσω στην απώλεια.

~ από perseus76 στο 30/11/2015.