πριν γυρίσω στην απώλεια
Θα στέκομαι πάντα, στο χοροπήδημα της νύχτας
να σε κοιτάζω κατάσαρκα
να καταμετρώ τις ρυτίδες, που καταπίνουν τους ίσκιους στο σώμα σου.
θα στέκομαι πάντα, στα σκουπίδια της επιθυμίας μου
να χαϊδεύω λαθραία, τα όρια των οστών σου
μέσα στις σιωπές που κυλάνε, από τα τσακισμένα σου σεντόνια.
Δεν τα κατάπιε όλα η σιωπή κι οι απάνεμες ερημιές,
τη νύχτα που θα φέξει η βροντή της σελήνης, θα βρεθούμε ξανά
και στις φλέβες σου, θα κυλήσει και πάλι η ανατιναγμένη λάβα.
Κι έπειτα, νικημένοι, θ’ αναπνέουμε τις ανάσες μας.
με υγρά μάτια, θα κοιτάζεις τα σπασμένα σκαλοπάτια του προσώπου μου
κι εγώ, θα αποκοιμίζω τις αισθήσεις μου στα γυμνά σου στήθη.
Άνοιξε τα μάτια σου και κοίταξε με, ξημερώνει
έστω με μια φευγαλέα, τυχαία ματιά.
Η ψυχή μου στέκεται ακόμα μέσα σου,
μονάχα τα μαύρα ρούχα σου δε με αντέχουν.
Μια τυχαία σου ματιά
Πριν πέσω στην κόλαση ξανά.
Πριν γυρίσω στην απώλεια.
«τη νύχτα που θα φέξει η βροντή της σελήνης, θα βρεθούμε ξανά
και στις φλέβες σου, θα κυλήσει και πάλι η ανατιναγμένη λάβα» τι όμορφη στίχοι, σαν χρησμός για δυο ψυχές που τις νύχτες ζουν λιγάκι περισσότερο!
Η Blogger της διπλανής πόρτας said this on 02/12/2015 στις 20:18 |
Χαίρομαι Βασίλισσα (εγώ επιμένω να σε αποκαλώ έτσι),
που σου άρεσε αυτό το κομμάτι.
perseus76 said this on 03/12/2015 στις 20:13 |
[…] πηγή:https://aliktypo.wordpress.com/2015/11/30/%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BD-%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%AF%CF%83%CF… […]
πριν γυρίσω στην απώλεια | Ώρα Κοινής Ανησυχίας said this on 08/12/2015 στις 00:09 |